نقش استراتژی‌های توسعه شهری CDS در ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی با تلفیق مدل‌هایANP و SWOT (مطالعه موردی: شهرک بهار شیراز)

       اسکان غیررسمی نمودی از روند رو به رشد نابرابری­های فضایی در شهرهاست، که ناشی از رشد سریع و نامتعادل شهرها می­باشد و پیامدهای نامطلوب اقتصادی، اجتماعی، کالبدی را به همراه دارد. استراتژی­های توسعه شهر از دیدگاه­های جدید و تأثیرگذار در بهبود روند برنامه­ریزی سکونتگاه­های غیررسمی می­باشد. مهم­ترین هدف تحقیق بررسی شرایط و مشکلات سکونتگاه­های غیررسمی شهرک بهار شیراز با رویکرد CDS در جهت ساماندهی شرایط آنهاست، و با بررسی شاخص­های کالبدی، اجتماعی- اقتصادی، زیست­محیطی و برخورداری از خدمات اساسی به تحلیل سکونتگاه غیررسمی شهرک بهار شیراز می­پردازد. پژوهش حاضر با ماهیت کاربردی و روش تحقیق ترکیبی (پیمایش و توصیفی- تحلیلی) به بررسی نقش استراتژی­های توسعه شهری در ساماندهی سکونتگاه­های غیررسمی با تلفیق مدل­های ANP و SWOT در شهرک بهار شیراز می­پردازد. جامعه آماری متخصصان و مدیران شهری شیراز می باشد، حجم نمونه 100 نفر برآورد شد و از طریق روش نمونه­گیری چند مرحله­ای شناسایی و پرسشنامه­های تحقیق تکمیل گردید، سپس با استفاده از مدل تحلیل شبکه و از طریق نرم­افزار تصمیم­گیری چندمعیاره SuperDecisons اوزان هر یک از استراتژی­های ساماندهی مسکن در سکونتگاه غیررسمی شهرک بهار به دست آمد و همه معیارها با توجه به هدف بهبود وضعیت ساکنان شهرک بهار نیز به ترتیب مشخص گردید. نتایج تحقیق نشان می­دهد که بخش عمده سکونتگاه غیررسمی شهرک بهار ناشی از مهاجرتهای روستا -شهری است که از احساس تعلق شهروندی پایینی برخوردار بوده و برای سکونتگاه غیررسمی شهرک بهار شیراز، ایجاد اشتغال ساکنین و بهبود کیفیت مصالح و ساخت و سازها با 86/22 درصد اهمیت، استراتژی برتر، حکمروایی خوب محلی با1/18 درصد استراتژی دوم و بهبود و افزایش کیفیت خدمات با 12درصد در اولویت سوم استراتژی قرار دارد.